Imieniny w klaszotrze

Dla ciekawskich, jak zakonnicy obchodzą imieniny, w kontekście swoich dzisiejszych, napiszę Wam słów kilka jak to u nas jest.

Otóż uroczystości imieninowe rozpoczynamy dzień wcześniej na obiedzie, składając solenizantowi życzenia – najpierw przełożony, a potem poszczególni bracia indywidualnie. W trakcie życzeń wszyscy śpiewają Błogosławieństwo św. Franciszka. W ten dzień stół, przy którym zasiada solenizant (każdy brat ma swoje stałe miejsce przy stole i w chórze zakonnym) nakryty jest białym obrusem, a przed jego talerzem stoi wazon z kwiatami. Są to dla niego kwiaty od braci! Szkoda tylko, że najczęściej te kwiaty są wypożyczane na dwa dni od Matki Bożej, albo od Pana Jezusa! Zaciera się symbolika tego gestu. Jednego roku we Frankfurcie Siostra postawiła przy moim nakryciu orchideę. Mam ją do dzisiaj – stoi u mnie na parapecie!

Po życzeniach jest uroczysty obiad – wówczas to kuchnia serwuje zazwyczaj ulubione specjały solenizanta – a po nim spotkanie przy kawie i cieście. Wczoraj i dzisiaj smakowaliśmy pyszny makowiec i sernik! Na uroczystości imieninowe zjeżdżają się również bracia z sąsiednich wspólnot, aby wraz z solenizantem cieszyć się jego patronackim świętem. Wieczorem spotykamy się we wspólnocie, by celebrować imieninowe święto. W sam dzień imienin jako wspólnota spotykamy się przy stole Eucharystycznym, by modlić się w intencjach solenizanta. Następnie śniadanie, kawa, uroczysty obiad i wieczorem rekreacja. I tak po takich obrzędach kolejne imieniny z bieżącego przechodzą do historii. Tak więc mi jeszcze zostało kilka godzin świętowania. Dziękuję wszystkim za życzenia i pamięć!!